Lato trwaj! Długo! Jak najdłużej! Ciepło. Leżysz na polanie, wystawiasz twarz do słońca, oczy lekko przymknięte, bo światło trochę razi. Ciepło. Lekki wiatr sprawia, że nie jest upalnie. Raz na czas otwierasz jedno zmrużone oko, żeby upewnić się, że one tam dalej są. Są! Stoją! Pięknieją! Cały czas stają się coraz piękniejsze. Bliższe. Wytęsknione. Dalej leżysz, jest cicho, choć w oddali gałęzie drzew lekko szumią na wietrze. Długa trawa chyboce się i łaskocze Cię w ucho, potem w nos. Jeszcze chwila
i zaśniesz… Słońce się obniża, wciąż ciepłe promienie zmieniają kąt padania na Twoją twarz, nieliczne chmury na zachodzie różowieją. Za chwilę zrobi się chłodniej, ale tylko trochę. Czas wstać i wolnym krokiem zejść w dolinę… zdążyć przed zmierzchem, przed zmrokiem.
Jest tak? Było tak? Wakacje! Lato! Piękny czas w górach! Po prostu! Zamknij oczy. Dalej tak jest, prawda? I niech pozostanie…
Spróbujemy Was w tym sielskim wspomnieniu górskiego lata zatrzymać. Czytajcie to lato! W Waszych wspomnieniach i na naszych łamach. Niech trwa!
W podróży, w wędrówce, w górach!
A jak wspominamy lat w tym numerze? Sprawdź tutaj!